Małgorzata Rynarzewska ukończyła Akademię Sztuk Wizualnych w Poznaniu. W latach 1983-91 zajmowała sie projektowaniem mody młodzieżowej w Polsce i Niemczech. W 1986 otrzymala nagrode niemieckiego domu towarowego HORTEN za malowniczość projektowanych dzianin. W latach 1991-92 była kierownikiem produkcji w Studio Filmów Animowanych w Poznaniu. W latach 1992-93 specjalistką d/s produktu w Quelle. W latach 1993-98 pełnomocnikiem dyrektora d/s produkcji w Teatrze Polskim w Poznaniu, a następnie pełniła obowiązki dyrektora tegoż tewatru. Była współautorką wielu scenografii filmowych i teatralnych. Prowadziła zajecia jako wolontariusz z koloroterapii w Ośrodku dla Osób z Porażeniem Mózgowym po Udarach i Urazach Mózgu CEREBRUM.

Autorski program „Edukacja Globalna przez Sztukę” zdobył pierwsze miejsce w Polsce za program edukacuyjny dzieci i młodzieży realizowany w ramach muzeów. Pracuje jako plastyk w Muzeum Zamek Górków w Szamotułach. Zajmuje się malarstwem, przede wszystkim olejnym, scenografia, konserwacją zabytków, architekturą wnętrz i terenów zielonych, wystawiennictwem, edukacja dzieci i młodzieży, a także prowadzi zajęcia malarskie na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Posiada dyplom nauczyciela sztuki życia Vedic Art.

Malarski świat Małgorzaty Rynarzewskiej jest klarownym obrazem jej samej kobiety delikatnej i wrażliwej, a równocześnie silnej i zdecydowanej, bo odwaznie budującej siebie, własne życie i warsztat artystyczny. Charakterologiczna prezentacja dokonuje się już na poziomie wyboru tematu. Jest nim kobieta wytworna, zadbana i świadoma sojego uroku, w strojach tak niecodziennych, że od razu kojarzących się z teatralnymi kostiumami, przybierajaca wystudiowane pozy, słowem troche nie dzisiejsza. Ale dlatego dzieki swej odmienności zapada w pamięć.Bohaterka obrazów Małgorzaty Rynarzewskiej posxzukuje siebie, tworzy i kreuje, bo tylko w ten sposób kobieta jest w stanie walczyć o swoje prawa.Świadoma swojego piękna i siły jest uosobieniem tego co dla artystki najważniejsze w kobiecie. Nie jest to obraz niebezpiecznego wampa, czy też słodko naiwnej dziewczynki. To kobieta elegancka, zwiewna, delikatna, znajaca swoją wartość,nieujarzmiona, swobodna i wyzwolona z “gorsetu konwenansów i stereotypów”. Uwodzi swoją eterycznością i tajemniczością. Wie jakie jest życie, dokonała wyboru, znalazła swoje miejsce i zbudowała własną pozycję.Zna walory swojego umysłu i ciała. Wiedza ta jest jej potrzebna by umiejętnie realizować plany i marzenia, by świadomie i w pełni przeżyć dany jej czas... Na wielkich plótnach są samotne, wychodzace na spotkanie albo po prostu kontemplujace swój wizerunek jak w lustrze. Mężczyzna rzadko pojawia się w obrazach Małgorzaty Rynarzewskiej, zwykle znajduje się gdzieś obok, jest ledwie nakreślony, anonimowy... funkcjonuje zawsze w tle zjawiskowej kobiety... Obrazy Małgorzaty Rynarzewskiej są sceną dla jednej aktorki i jej rekwizytów: kapeluszy, woalek, niezwykłych wachlarzy, barwnych futer i boa. Artystka z wielka dbałością oddaje kolor.światłocienie, faktury strojów, puszystość piór, gładkość jedwabiu, aksamitność tkanin. W tych postaciach nie pojawiają się zindywidualizowane, wyraziste twarze postaci, tu najwazniejsza jest teatralizacja ich gestów i póz. Nastrój i klimat jej malarstwa, tajemnicze przeobrażenia, którym podlega bohaterka stanowią metaforę zachowań i emocji kobiety. Specyficznie skadrowane obrazy można połączyć w ciągi przedstawień... Walory kolorystyczne, kompozycyjne i fakturalne tego malarstwa powodują, że wpisuje się ono silnie w przestrzeń ekspozycyjną i z równą siłą oddziaływuje na odbiorcę.

Eliza Piotrowska